گروه مهندسی رسا

   روش‌های بیومتریک به خودی خود جذاب هستند اما تأثیر مرکب روش‌های بیومتریک و فناوری‌های پوشیدنی را در نظر بگیرید که به عقیده‌ی برخی تحول‌برانگیزترین فناوری‌های دهه‌ی بعدی خواهند بود.

    امروزه بزرگترین عامل محدودیت کاربرد روش‌های بیومتریک فناوری ضبط است که در طی 25 سال اخیر تغییرات کمی را تجربه کرده‌ است. البته این فناوری‌ به طور قطع در راستای بهبود کاربری آسان، بهبود روش‌های مقابله‌ی بهتر با جعل نشانه‌ی آی‌پی و افزایش قابلیت جابه‌جایی تکامل پیدا کرده است اما اگر بخواهیم کاملا صادق باشیم بایستی گفت که هیچ تحول انقلابی در آن ایجاد نشده است.به نظر می‌رسد که ما به نقطه‌ی ثبات این فناوری رسیده‌ایم.

    فقدان تغییرات انقلابی در فناوری‌ بیومتریک هم نوع نرم‌افزارهایی که از این فناوری استفاده می‌کنند و هم روش‌های بیومتریک مورد استفاده در این نرم‌افزارها را محدود می‌سازد.اما ظهور فناوری‌های پوشیدنی از این پتانسیل [خوبی] برخوردار است تا تفکر فعلی ما نسبت به بیومتریک را کاملا تغییر دهد.

    برای شروع اجازه بدهید معنای «فناوری‌های پوشیدنی» را توضیح دهیم.

    در تارنمای وبوپیدیا فناوری‌های پوشیدنی بدین شکل تعریف شده‌اند: «دسته‌ای از دستگاه‌های فنی پیشرفته که مصرف‌کننده می‌تواند آن‌ها را بپوشد وغالبا اطلاعات مرتبط به سلامتی و تناسب اندام وی را جمع‌آوری می‌کنند.فناوری‌های پوشیدنی هم‌چنین شامل دستگاه‌هایی هستند که حسگرهای حرکتی کوچکی برای گرفتن عکس دارند و می‌توانند به تلفن همراه شما متصل شوند.»

   تارنمای اینوستوپیدیا نیز اضافه می‌کند که «یکی از ویژگی‌های اصلی فناوری‌های پوشیدنی توانایی اتصال آن‌ها به اینترنت است که امکان تبادل داده‌ها میان دستگاه و یک شبکه‌ی خاص را فراهم می‌کند.»

   امروزه فناوری‌های پوشیدنی در عمل از عینک‌های هوشمند گرفته تا ساعت‌های هوشمند،دستبدها و لباس‌های تناسب اندام، نشان‌های چند کاره و هدفون‌های هوشمند را شامل می‌شوند.

   مفهوم فناوری‌های پوشیدنی مفهوم تازه‌ای نیست و اولین پیش‌بینی‌های نسبتا دقیق در مورد پیدایش این فناوری‌ها در دهه‌ی 1980 مطرح شدند.اما تنها در طی چند سال اخیر است که شاهد ورود واقعی این فناوری‌ها به جریان اصلی نرم‌افزارهای مصرفی شده‌ایم.

   هم‌چنین در ابتدای این سال نیز شرکت [تحقیقاتی] گارتنر پیش‌بینی جهانی خود را در مورد [روند رشد] فناوری‌های پوشیدنی منتشر کرد که خود یکی از نشانه‌های اهمیت روزافزون این فناوری‌ها است.شرکت گارتنر در این گزارش پیش‌بینی کرده است که در بازه‌ی زمانی سال‌های 2015 الی 2020 تعداد دستگاه‌های الکترونیکی پوشیدنی فروخته شده سالانه به میزان 16% درصد افزایش خواهد داشت و درآمد متناظر ناشی از آن نیز سالانه 21% رشد خواهد کرد.در نتیجه پیش‌بینی شده است که تا سال 2020 نزدیک به 480 میلیون دستگاه الکترونیکی پوشیدنی فروخته خواهد شد که درآمدی معادل 61.7 میلیارد دلار ایجاد خواهد کرد.

   هم‌چنین در ادامه‌ی گزارش شرکت گارتنر پیش‌بینی شده است که در میان دستگاه‌های پوشیدنی مختلفی که در طی چند سال بعد فروخته خواهند شد، ساعت‌های هوشمند بزرگترین سهم درآمدی را داشته و تا سال 2019 درآمدی معادل 17.5 میلیارد دلار را ایجاد خواهند کرد.بااین‌حال در سال 2020 نمایشگرهای سربند با درآمد معادل 21.3 میلیارد دلاری خود گوی سبقت را خواهند ربود.ساعت‌های هوشمند و نمایشگرهای سربند تنها 18.3% و 8.3% درصد از تعداد واحدهای فروخته شده را تشکیل خواهند داد اما در عین حال 30.9% و 34.4% از درآمد کلی حاصل از فروش دستگاه پوشیدنی را ایجاد خواهند کرد.

مصرف‌کنندگان فکر می‌کنند که فناوری‌های پوشیدنی را در کدام قسمت‌های بدن خود خواهند پوشید؟

   مطابق یکی از گزارش‌‌های شرکت فارستر در دسامبر سال گذشته مصرف‌کنندگان ایالات متحده و اروپا تصور می‌کنند که به احتمال زیاد فناوری‌های پوشیدنی ورزشی (مانند ساعت‌های هوشمند، دستبندهای تناسب اندام) را بر روی مچ دست خود خواهند پوشید یا آن‌ها را بر روی لباس خود سنجاق کرده یا در لباس خود جاسازی خواهند کرد.هم‌چنین تعداد قابل توجهی از پاسخ‌دهندگان نیز پیش‌بینی کردند که در آینده فناوری‌های پوشیدنی در جواهرآلات، در عینک‌ها، در داخل کفش، در داخل هدفون‌ها جاسازی شده یا بر روی بازو پوشیده می‌شوند.

   بدین ترتیب با توجه به چشم‌انداز رشد بازار و تقاضای مصرف‌کنندگان  به نظر می‌رسد که هیچ محدودیتی برای رشد این فناوری‌ها وجود ندارد.اما پیش از آنکه بروید و سرمایه‌ی دوران بازنشستگی خود را بر روی شرکت‌های ‌‌نوپای فناوری‌های پوشیدنی سرمایه‌گذاری کنید بایستی مطالب زیر را در نظر بگیرید…

   در تحلیل اخیر شرکت گارتنر از چرخه‌ی اشتیاق اینترنت اشیا فناوری‌های پوشیدنی در حال حاضر در نقطه‌ی اوج مرحله‌ی انتظارات تورمی قرار دارند و به سوی دره‌ی توهم‌زدایی در حرکت هستند.در طی این مرحله‌ی اشتیاق مفرط و پیش‌بینی‌های غیرواقع‌بینانه انتظار داشته باشید تا شرکت‌های پیشروی فناوری توجه تمام رسانه‌ها را به سوی فعالیت‌های خود جلب کنند.البته این روند به برخی موارد موفقیت‌آمیز منجر خواهد شد اما بیشتر این فعالیت‌ها به شکست منتهی می‌شوند چرا که این فناوری به حد نهایی خود نزدیک خواهد شد.در واقع شرکت گارتنر مدعی است که تنها شرکت‌هایی که از روند درآمدی کسب خواهند سازمان‌‌های تنظیم‌کننده‌ی کنفرانس‌ها و ناشران مجلات هستند.

   اما شرکت گارتنر علارغم این چشم‌انداز میان‌مدت متلاطم، مزایای فناوری‌های پوشیدنی را نسبتا بالا رتبه ‌بندی کرده و پیش‌بینی می‌کند که فناوری‌های پوشیدنی روش‌های پردازش افقی و عمودی جدیدی را ایجاد خواهند کرد و شرکت‌هایی که از این مزیت فناوری‌های پوشیدنی به طور موفقیت‌آمیز استفاده کنند می‌توانند درآمدهای خود را افزایش داده و هزینه‌های خود را کاهش دهند.علاوه‌براین شرکت گارتنر پیش‌بینی کرده است که با استفاده‌ی روزانه از فناوری‌های پوشیدنی نیز تنها 5 الی 10 سال فاصله داریم.

   مطابق یکی از تحقیقاتی که با همکاری شرکت‌های مایندتری و گارتنر انجام شده است از جمله صنایعی که به احتمال زیاد بیشتر سود را از فناوری‌های پوشیدنی خواهند بود سازمان‌های بخش دولتی، خدمات مالی و موسسات خدمات درمانی هستند.اما علارغم جنبه‌های مثبت احتمالی این فناوری‌ها احتمالا بخش دولتی و خدمات مالی به احتمال زیاد دیرتر از سایرین از این فناوری‌ها استفاده خواهند کرد.پیش‌بینی می‌شود موسسات خدمات‌ درمانی بزرگترین برنده‌ی این مسابقه باشند و هم سود بالایی از آن ببرند و هم از سریع‌تر از سایرین از آن‌ها استفاده کنند.

   بدین ترتیب هر چقدر هم که با اعداد و ارقام سر و کله بزنید یک مسئله کاملا واضح خواهد بود: فناوری‌های پوشیدنی به زندگی ما وارد شده‌اند و آینده‌ی روشنی دارند.

در بخش بعدی این مجموعه‌ی وبلاگی چهار قسمتی نحوه‌ی جایگیری مناسب فناوری‌های پوشیدنی در جهان جدید ما را بررسی خواهیم کرد.